- Home
- Maatschappelijk
- De vriendenrepubliek De vriendenrepubliek


De vriendenrepubliek
- Beschrijving
Vier jaar lang waren twee journalisten van De Limburger, Joep Dohmen en Henk Langenberg, bezig met corruptie in Limburg. Hun onderzoek leidde tot heel wat: ontslagen van burgemeesters, wethouders en hoge ambtenaren, strafzaken, woede bij de kreukbaren, voldoening bij de onkreukbaren, arresten over het recht van de pers om bronnen geheim te houden, de Prijs voor de Dagbladjournalistiek 1993 voor de twee journalisten.
Joep Dohmen geeft in dit boek een terugblik, een analyse en een overzicht. Hoe kon het juist in Limburg komen tot deze dubieuze bestuurlijke cultuur? Welke rol speelden de politieke partijen, het CDA voorop? Welke smeermiddelen werden door de bouwwereld ingezet? Welke netwerken waren er, en hoe zitten ze in elkaar? Aan het einde maakt Joep Dohmen de balans op.
‘Joep Dohmen heeft een voortreffelijk boek geschreven. […] Zijn ironie over het feestneuzerige circuit van aannemers, bestuurders en bij het bouwen betrokken ambtenaren blijft aan de prettig lichte kant. De lezer kan zelf zijn of haar gradatie van woede kiezen.’
Meer over de auteur
Joep Dohmen (Heerlen, 1960) is sinds de jaren tachtig werkzaam als (onderzoeks) journalist. Hij begon zijn carrière bij het Limburgs Dagblad en De Limburger. Sinds 1999 werkt hij bij NRC Handelsblad. Hij won onder meer de Prijs voor de Dagbladjournalistiek in 1993 toen hij samen met Henk Langenberg schreef over corruptie en vriendjespolitiek in Limburg. In 2008 en 2010 ontving hij De Loep, de prijs van de Vereniging van Onderzoeksjournalisten. In 2010 werd hij samen met Robert Chesal uitgeroepen tot Journalist van het Jaar en in 2011 werd zijn onderzoek naar kindermisbruik in de katholieke kerk bekroond met de H.J.A. Hofland Tegel.
Jan Joost Lindner in De Volkskrant
‘De Vriendenrepubliek is een fascinerend boek’
Jeanne Doomen in De Journalist
‘Het boek van Dohmen is een prachtige aanvulling van de Nederlandse persgeschiedenis. Iedere journalist hoort het te lezen.’
Rudie van Meurs in Dagblad De Limburger