Dierzien
Paul Hermans toont opnieuw zijn vakmanschap.
In 60 recente gedichten blijkt weer hoe sterk zijn beeldend vermogen is. Prachtige, heldere literaire kunst, Vakmanschap!
Hoor !!
De vleugelkreetjes
van een krekel.
Zo opent de nieuwe bundel DIERZIEN van Paul Hermans (Maastricht, 1953).
In een lichtere toon dan in zijn vorige zeven bundels laat Paul Hermans de lezer in deze nieuwe bundel kennis maken met zijn eigen kleine bestiarium. Mollen, vinkjes, poezen, een jachthond, grote en kleine dieren passeren de revue.
De dieren worden geobserveerd en beluisterd. Sommige worden met fijne pen enkel in zwart-wit geschetst, andere kleurrijk geschilderd. Sommige portretten zijn beschrijvend van aard, andere meer beschouwend. Maar in alle diversiteit is DIERZIEN overal een weerzien met het dier, met de betekenis van het dier in ons leven, een weerzien met een deel van ons zelf in het dier, met het mededier in ons.
Leeuwerik
Een lichtbruin wolkje leeuwerik
hing in de avondlucht te zingen,
zong van mijn onverklaarbaar
heimwee steeds naar al wat reedsrondom mij is,
zong mij zijn klankrijk wolkje in.
Meer over de auteur
Paul Hermans (Maastricht, 1953) publiceerde gedichten in De Tweede Ronde, De Revisor, het Nieuw Wereldtijdschrift, de Poëziekrant en in het Duitse tijdschrift Akzente. Hij debuteerde in 1995 met “Een kern van oppervlakkigheid”, dat tevens in een Duitse vertaling verscheen. Daarna publiceerde hij de bundels “Inhuizig” (1995), “Ademnis” (1999), “Achteruitwaarts Vliegen” (2003), “Hartschelp” (2007) en “Spraakdoorn” (2010).
Voor zijn kleine oeuvre kreeg hij in 2003 de Halewijnprijs toegekend.In het juryrapport werd zijn werk getypeerd als ‘een persoonlijke synthese van traditie en experiment in de Nederlandse dichtkunst’ en werden zijn gedichten geprezen om hun geconcentreerde vorm, hun complexiteit die nergens ten koste van de communicatieve kracht gaat, en om hun intrigerende beelden en muzikaliteit. (foto Ruud Koek)
