Stilte, steen & bloem

Het gedicht Stilte, steen & bloem is ontstaan uit verlangen naar een antwoord op de onbeantwoorde vraag die de mens is voor zichzelf. Een lyrische monoloog waarin dingen, personen en plaatsen een stem hebben en een rol spelen als stille gesprekspartners. Wat voor antwoorden zou de herder Abel uit het Bijbelboek Genesis aan de middeleeuwse wiskundige Leonardo van Pisa, bijgenaamd Fibonacci, kunnen bieden? En omgekeerd? Ook Gerardo de Mello Mourão (1917-2007), een groot Braziliaanse dichter wordt hier aangesproken en spreekt mee, zonder woorden.

Met cyclische ritmes, onder intense inspiratie van de componist Philip Glass, vertrekt de stem van het gedicht vanuit een kleine kern van woorden die zich geleidelijk herhalen en ontvouwen in steeds nieuwere constructies en subtielere metaforen. Voordat de stilte het weer overneemt, beweegt Stilte, steen & bloem in een onvoorspelbare dans tussen het mogelijke en het onwaarschijnlijke van antwoorden, vragen en oproepen.

Stilte, steen & bloem is het tweetalige debuut van Geraldo de Vasconcelos (Recife, 1984). In zijn geboorteland Brazilië studeerde hij rechtsfilosofie, in Nederland filosofie en theologie. Hij is priester in het Oratorium van de H. Philippus Neri en als kapelaan verbonden aan de parochie van de H. Martinus in Wyck-Maastricht.